Het was de bedoeling om terug naar Krakau te gaan, maar op maandag zijn de meeste musea dicht. Gewoon het programma omdraaien en nu naar de zoutmijn. Morgen Krakau, we blijven flexibel.

De zoutmijn is 700 jaar oud. Zout was letterlijk vroeger goud waard. Aangekomen is het een grote toeristische attractie en de prijzen navenant. We hebben de Engelse guided tour van half elf. En men is stipt hier. Voorzien van vrouwelijke gids en een koptelefoon mogen we de mijn in. We moeten goed bij elkaar blijven om verdwalen te voorkomen. Die opmerking heb ik al eens eerder gehoord bij mijnbezoek. We dalen zo een 350 traptreden af naar 135 meter onder de grond. Ik voel me een balletdanseres, die pirouetten draait zo smal is de draaicirkel in de schacht. Beneden aangekomen is de temperatuur constant 13-14 graden. We gaan verder door een gangenstelsel. In uitgehouwde kamers laat met zien hoe het zout gedolven werd en vervoerd. Dat ging vroeger met mankracht. Om een as draaide een touw en met behulp van een katrol werd de buit naar boven gehaald. Onder in de mijn, bestond altijd het gevaar voor mijngas en men was natuurlijk als de dood voor brand. Speciaal opgeleide mannen hadden een toorts waarmee ze als eerste met levensgevaar over de grond een nieuwe gang ingingen om te zien of er gas was. We werden getrakteerd op totale duisternis en een animatie van brand en ontploffingen. Verder werd alles uitgebeeld met poppen, dat mij een hoog Efteling gevoel gaf.

In andere ondergrondse gangen waren beeldhouwwerken te zien gemaakt van zout. In een groot ondergronds zoutmeer kon men munten werpen opdat wensen in vervulling zouden gaan. Fred zij meteen, ik heb niets nodig want ik ben al gelukkig. Ja wat heb ik dan nog te wensen??? Dus geen muntjes in het meer.

De Sint Kingakapel is het hoogtepunt van de tour. Heilige beelden alom. Hier kan men trouwen en eens per week wordt de mis opgedragen. Zelf vond ik de Stazic kamer met een enorme houten constructie indrukwekkend. 36 meter hoog en je ziet gangen uit vroeger tijden die afgesloten waren. Hier is echt hard gewerkt. Na twee uur staan we weer in het zonlicht. Misschien hadden we ons er meer van voorgesteld. Of we zijn verwend omdat we al teveel gezien hebben onder de grond.

Buiten gekomen lopen we het stadje in. We willen koffie, maar veel is er niet te beleven. Het lijkt wel of het niet mee geniet van het tourisme dat de mijn trekt. Er is een prachtig park, ergens beneden staat onze auto. Was wel even zoeken, omdat we niet op dezelfde plaats uit de mijn gekomen zijn als waar de ingang was. We hebben ongeveer 1% van de mijn gezien, het moet een enorm stelsel van gangen zijn. Morgen museum bezoek in Krakau.